Σήμερα βρέθηκε ότι υπάρχουν τετρακόσια ογδόντα ένα διαφορετικά θεωρητικά μοντέλα ψυχοθεραπείας, τα οποία, ωστόσο, περιλαμβάνονται τελικά σε έναν μικρό αριθμό θεωρητικών προσεγγίσεων που κυριαρχούν στον κλινικό χώρο. Οι κύριες θεωρητικές προσεγγίσεις αφορούν στην ψυχαναλυτική, τη συμπεριφοριστική και την ανθρωπιστική προσέγγιση. Έρευνες σχετικά με το ποια από αυτές τις θεωρητικές προσεγγίσεις είναι η πλέον αποτελεσματική έχουν δείξει ότι όλες είναι εξίσου αποτελεσματικές. Το πρώτο ερώτημα, όμως, που τίθεται είναι κατά πόσο αυτές οι θεωρητικές προσεγγίσεις είναι κατάλληλες για άτομα με διαφορετικό από το δυτικό πολιτισμικό υπόβαθρο, όταν όλες τους έχουν αναπτυχθεί σύμφωνα με την ευρωπαϊκή, η την αμερικανική, κουλτούρα. Ένα δεύτερο ερώτημα αφορά στο γεγονός ότι τα κυρίαρχα μοντέλα συμβουλευτικής και ψυχοθεραπείας έχουν παραβλέψει,διαχρονικά, τον ρόλο των θετικών συναισθημάτων και των δυνατών στοιχείων των ατόμων, δίνοντας έμφαση στην παθολογία και τις γενικότερες δυσλειτουργικες συμπεριφορές. Οι δύο αυτές συνιστώσες διαμορφώνουν ένα επιπλέον πεδίο σύζευξης της Διαπολιτισμικής και της Θετικής Ψυχολογίας, όπου το διαφορετικό συναντάται με το θετικό. Η σύζευξη αυτή είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, αν σκεφθεί κανείς ότι οι άνθρωποι έχουν γενικά την τάση να προβάλλουν στο διαφορετικό και στο ξένο όλες εκείνες τις πλευρές και τα κομμάτια του εαυτού που έχουν αποκηρύξει ως αρνητικά και απευκταια. Συνεπώς, μια τέτοια συνάντηση φαίνεται να εμπλουτίζει σημαντικά τον χώρο της ψυχοθεραπείας. Όλο και συχνότερα, λοιπόν, τονίζεται ότι θα πρέπει πλέον να υιοθετείται ένα πιο ολιστικό πλαίσιο κατανόησης της ανθρώπινης συμπεριφοράς, το οποίο θα συνυπολογίζει το ευρύτερο οικογενειακό και κοινωνικό σύστημα,όχι μόνο στον χώρο της ψυχοθεραπείας και συμβουλευτικής, αλλά επιπλέον στους τομείς της έρευνας, της εκπαίδευσης και της οργανωτικής ψυχολογίας. Ωστόσο, ένα τέτοιο ολιστικό πλαίσιο θα αυτοαναιρείται εν τη γενέσει του, εάν πάλι εστιαζοταν αποκλειστικά και μόνο στις αρνητικές παραμέτρους της ανθρώπινης ύπαρξης, χωρίς να καταβάλλεται προσπάθεια ενίσχυσης των θετικών στοιχείων και των δυνατοτήτων των ατόμων. Η αναγνώριση δε των δυνατών στοιχείων που προκύπτουν από το ίδιο το πολιτισμικό υπόβαθρο έχει να προσδώσει μια νέα προοπτική στην αντιμετώπιση των προβλημάτων και στη βελτίωση της ζωής..!!!